CH Bergum in de Media

Hester Klompmaker ‘kin it noch altyd’

BURGUM – Het was voorwaar geen eenvoudige klus die parcoursbouwer Wietse van der Velde de deelnemers aan de Grote Prijs van het CH in Burgum de deelnemers voorgeschoteld had. Hij bouwt zijn parcoursen altijd, zoals hij het zelf uitdrukt, ‘lastig en uitdagend, maar eerlijk’. Eerlijk voor zowel ruiters en amazones als de paarden. En dat betekende ook in Burgum in de fraaie en ruime zandbak naast Stoeterij ’t Heechhiem, dat er voor de deelnemers genoeg ‘tûkelteammen en stroffelstiennen’ waren die de scheiding moesten maken in eerst het aangepaste Z/ZZ parcours en daarna de barrage van de nulfouters.

Er waren veertien deelnemers die zich hadden ingeschreven voor de zowel sportief als financiëel aantrekkelijke finale, in feite de apotheose van twee dagen hippische sport. Aan die eindstrijd mochten alleen Z- en ZZ-combinaties deelnemen en dat betekende in dit geval dat de kwantiteit eigenlijk precies op maat was, niet te veel en niet te weinig, maar dat ook de kwaliteit naadloos paste in het scenario dat Wietse van der Velde had geschreven. Mooi op tijd ook, CH’s willen nog wel eens uit de hand lopen qua tijdsduur, maar deze 33ste aflevering van het CHBurgum was keurig op tijd afgelopen. Bovendien kreeg deze Grote Architect Dorenbos Prijs, om volledig te zijn, een winnares die op geen enkele manier misstond in de eregalerij die een groot aantal illustere namen herbergt. De naam van Hester Klompmaker staat daar vaker dan één keer op, maar ze kon zich niet meer herinneren wanneer dat voor het laatst was. “It waard wol wer ris tiid”, relativeerde de grand lady van het Friese hippische gebeuren haar prestatie. Van de veertien deelnemers aan deze GP bleven er in het basisparcours zeven over die foutloos waren en dat betekende een barrage met toch wel de fine fleur van het deelnemersveld.

De barrage werd op strafpunten en tijd gereden, dus was het zaak voor de deelnemers om én foutloos te blijven én zo snel mogelijk te rijden. Een spagaat die het enerzijds lastig maakte voor de combinaties en anderzijds bijzonder spannend en attractief voor het publiek. Dat hield af en toe hoorbaar de adem in als de betreffende deelnemer een meedogenloze strijd voerde met de genadeloos tikkende klok. Van de nulfouters, Gerrit Veenstra, Hester Klompmaker, Joukje van der Meer, Astrid Lageveen, Job Oldenziel, Folkert Kelderman en Rianti Zwart, een rijtje namen om u tegen te zeggen, bleven in de barrage slechts twee, te weten Hester Klompmaker en Rianti Zwart over en dus moest de tijd beslissen. Die was nipt in het voordeel van de amazone uit Buitenpost die 36.24 sec klokte tegen 36.81 sec voor Rianti Zwart. En dus stonden er op het virtuele podium twee vrouwen, twee routiniers, twee amazones die hun sporen in Burgum ruimschoots hebben verdiend.

Beiden wisten zich niet meer te herinneren hoe vaak ze op het CH van Burgum in de prijzen hadden gereden. Maar ze pasten beiden naadloos in alle mogelijke rijtjes met illustere namen. Dat vond het publiek blijkbaar ook, want in de traditionele ’ereronde op de rechterhand’ kregen ze een daverend applaus. Een waardige afsluiting van een uitermate geslaagd Concours Hippique.

 

Foto’s van Geert Huisman:

 

 


CH Bergum 2017 Nieuws

CH Bergum Terug op de Kaart!

BURGUM – ‘It wiisde mâl’ met het traditionele Concours Hippique van en in Burgum. Vorig jaar ging het helemaal niet door vanwege nota bene een tekort aan deelnemers. Nooit vertoond. Even leek het een heikel verhaal te worden, maar zie, in 2017 is alles anders. Nu moest de organisatie kunst- en vliegwerk aanwenden om alles in ‘kalk en semint’ te krijgen wegen, geloof het of niet: een tevéél aan ‘It wiisde mâl’ met het traditionele Concours Hippique van en in Burgum. Het lukte allemaal en dus staat het CHBurgum weer op de kaart, én hoe!

  

Foto: Binne Kramer

CH Burgum is back in business
Na editie 2017 kun je stellen dat het CHburgum ‘back in business’ is. Na het rampjaar 2016, toen ging het hele feest niet door vanwege te weinig deelnemers, was 2017 van een geheel andere orde, sterker nog, er waren in geen jaren zoveel deelnemers. En dat allemaal vanwege. Ja, vanwege wat eigenlijk, niemand kon daar eigenlijk een vinger op leggen. De zandondergrond van Manege It Heechhiem zal ermee te maken hebben gehad, de bereikbaarheid van de locatie en ook dat er deze keer geen concurrentie was van een CH in de buurt. Feit was dat het druk was, vrijdag en zaterdag, druk vooral met deelnemers, want het publiek had toch blijkbaar de nodige moeite met het wisselvallige en soms herfstachtige weer. Met name op zaterdag veegden af en toe dikke buien over deelnemers en toeschouwers. Bovendien speelde het feit dat de Grande Finale, de strijd om de Grote Rabobank Prijs van Burgum pas in de avonduren zijn beslag kreeg, de toeschouwersaantallen niet echt in de kaart. Ze waren er natuurlijk wel, de echte diehards, de paardenliefhebbers die met alle geweld wilden zien wie er nu uiteindelijk met die verleidelijk dikke enveloppe met dat kenmerkende logo erop naar huis ging. Daarvoor hadden die toeschouwers al een hele lange dag kunnen genieten van paardensport op een prima niveau. En naarmate de dag vorderde werd dat niveau qua springpotentie steeds hoger.
Lang
Het is bijna half negen in de vroege zaterdagochtend als ik mij meld op het springterrein, in casu de buitenbak van Manege It Heechhiem. Het is droog gelukkig, maar of dat de hele dag zo blijft waag ik te betwijfelen, de wolken die met de nodige snelheid overdrijven zien er niet echt koosjer uit. Het zal niet bij het roenruchte ‘spatsje rein’ van Piet blijven vrees ik. Het zal, als de voortekenen niet bedriegen, bovendien een lange dag worden, ik heb een blik geworpen op de startlijsten en met name in de klassen L, M en Z/ZZ vermelden die lijsten een lange wachtrij, met andere woorden: ‘er zijn nog heel wat wachtenden vóór u’. Maar met koffie en broodjes moet dat te doen zijn. Ik ben merendeels alleen als verslaggever, de media moeten blijkbaar weer even wennen en bovendien zitten ook zij met vakanties heb ik begrepen. Collega Geart van Wâldnet komt  wel even langs, maar hij heeft het druk, met een geitenkeuring als ik het goed begrepen heb. Ook leuk natuurlijk. Ik meld mij eerst maar even bij Sita, Sita Bouius, is de spin in het web van deze organisatie. Die draait, zoals bijna alle organisaties, op vrijwilligers, zonder hen zou het een kale boel worden in ons land. De vrijwilligers waar ik het meest zicht op heb zijn de jonge meiden die als parcourshulpen zijn aangesteld. Geen makkelijk baantje, want ze sjouwen zich een zere rug met die balken die om de haverklap van de diverse hindernissen worden gereden. Zo nu en dan gebeurt het dat een ruiter of amazone, dit soort missers is puur genderneutraal, niet óver maar dóór de hindernis wil en dat betekent dan dat alles tegen de grond gaat. En die meisjes maar draven en sjouwen, ik heb er bewondering voor, als ik er naar kijk doet mijn rug al pijn.

Doorlopende voorstelling
Eigenlijk is zo’n Concours Hippique één lange aaneenschakeling van rubrieken, het programma valt in principe nooit stil. Alleen als de bak moet worden opgeknapt ligt het hippische gebeuren even plat, dan razen Joukje en haar erg jeugdige assistent met een tractor en een soort opgefokte grasmachine over het zand dat er dan even later weer ‘als nieuw’ bij ligt. Als ik een plekje in de bak zoek, buiten de looplijnen van de combinaties uiteraard, zijn we bezig met de klasse L en daar heeft zich een hele rij deelnemers voor aangemeld. Wat mij opvalt is het tamelijk schaarse aantal ruiters van omliggende verenigingen. Dat is wel eens anders geweest. Na de L komt de klasse M en ook daar zijn enkele tientallen deelnemers die allemaal twee en soms drie keer in actie komen. Nee, dit wordt geen zaak ‘mei iterstiid thús’ vanavond. Maar: ‘net seure, hiest mar in fak leare moatten’, is het standaard credo onder journalisten en fotografen en bovendien: het weer houdt zich heel redelijk en met het zonnetje op de rug is het prima toeven.
Apotheose
De rubrieken zijn stuk voor stuk spannend en attractief, maar de toeschouwers laten het nog een klein beetje afweten, alleen bij de verschillende tenten waar de catering een plekje heeft gevonden, is het redelijk druk. Het wachten is in feite op de allerlaatste rubriek, de strijd om de Grote Rabobank Prijs van Burgum en dat zal niet in de laatste plaats te maken hebben met de sponsor van die GP, immers, als een bank een prijs beschikbaar stelt gaat het niet over een paar tientjes mag je aannemen. Maar we moeten er ‘even’ op wachten, even betekent in deze setting dat het al bijna half acht is eer het zover is. Er hebben zich in totaal 11 combinaties ingeschreven voor deze eindstrijd en eigenlijk, als ik die startlijst zo even vluchtig bekijk, zijn daar toch heel wat potentiële winnaars bij. Anke Marije de Vries heeft in eerder parcoursen al indruk gemaakt en dat geldt ook voor Nikkie Hoekstra van Trynwâlden. Verder zijn Wim Pomp, Rink Jan Dijkstra, GerritVeenstra, Sophie Arends, Karst van der Laan, Johannes Pijacker en Hylke de Jong op papier allemaal in staat om hoge ogen te gooien. Anja Veldman is, voor mij althans, een betrekkelijke outsider, maar dat zal een vergissing mijnerzijds blijken. Er wordt eerst een basisparcours gereden en de combinaties die dat binnen een vastgestelde tijd en zonder fouten doen, mogen terugkomen voor de allesbeslissende barrage. Die ‘belle’ gaat over een aangepast parcours direct op fouten en  tijd. Zoiets als ‘helpers weg tweede en laatste ronde’, heet dat in het boksen. In die barrage moet het gebeuren, dan is er geen plaats en tijd meer voor excuses, dan ‘moat de bûter jild jilde’. Het parcours is zodanig gestoken dat het voor al deze deelnemers mogelijk is, maar duidelijk wordt al snel dat ze lang niet allemaal in staat zijn om dit rondje foutloos af te leggen.
Beslissing
Het zijn achtereenvolgens Anke Marije de Vries op Loro Piana Princesse, Rink Jan Dijkstra op Horses2Fly Falcao, Wim Pomp met Gigolo sih, Gerrit Veenstra op After Pleasure Toltien en Anja Veldman die erin slagen zich in die alles-of-niets-eindstrijd te rijden. Ik had Nikkie Hoekstra er graag bijgehad, vanwege de geografisch achtergrond en ik had meer verwacht van met name Johannes Pijnacker en Hylke de Jong. Maar zij sneuvelen op één balkje en dan is het einde verhaal. We houden dus vijf combinaties over die nog één rondje mogen rijden om uit te maken wie deze Grote Prijs gaat winnen. En die zich gaat plaatsen in een illustere galerij met vorige winnaars. Daar staan namen in als die van Menno Botma, Jur Vrieling, Sacha Dito, Nathalie van der Mei, Hans de Vries en Folkert Kelderman. Hoezo kwaliteit! Het is Anke Marije de Vries die het bal opent en zij zet meteen de toon door foutloos rond te gaan in 36.91 sec. Dat is een snelle tijd, maar of hij snel genoeg is weten we natuurlijk dan nog niet. Rink Jan Dijkstra en Wim Pomp tikken allebei een balkje af en zijn dus verder kansloos, al heeft Wim Pomp met 33 sec wel een hele snelle tijd. Blijven over Gerrit Veenstra en Anja Veldman. De eerste blijft foutloos en zijn 34.07 sec lijkt op dat moment goed voor de zege. Of Anja Veldman moet nog roet in het eten gooien. Het wordt stil rond de bak van It Heechhiem: zal ze het redden, deze jonge studente uit Ter Aard. Het gaat goed, ze jaagt Djoost Again feilloos over de eerste hindernissen, haar wendingen zijn kort en strak en het tempo ligt verschroeiend hoog. Je kunt zien dat ze er vol voor gaat, geen moment van aarzeling verstoort haar strakke ritme. Maar de klokt tikt genadeloos verder en de 30 seconden komt steeds dichterbij. En dan is er nog één hindernis te gaan. Het publiek houdt bijna hoorbaar de adem in, maar Anja Veldman houdt haar focus en zweeft ook in een prachtige stijl over die laatste balken en als ze de finishlijn doorbreekt staat de klok stil op een onwaarschijnlijke 32.19 sec. Euforische vreugde bij de amazone en luid gejuich bij het publiek. Zij en niemand anders wint hier in Burgum de Grote Rabobank Prijs. Als even later de prijzen worden uitgereikt is ze er nog een beetje beduusd van, zoveel van dit soort belangrijke wedstrijden heeft ze immers nog niet gereden, laat staan gewonnen. Ik wil uiteraard haar eigen visie horen, maar dat kost me een aardige wandeltocht, haar thuisfront staat helemaal achter de manege. Maar ze wil best even afstappen als ik dat vraag, ik heb het niet zo op paarden die na zo’n inspannende en toch stressvolle race moeten stilstaan.
En als je er naast staat is zo’n paard best groot en deze heeft bovendien temperament zo te zien. Ik hoef haar eigenlijk niet te vragen of het goed ging, maar ik doe het toch: “Ja, het ging vanaf het begin super, ik wist wel dat dit paard het in zich had,  (lachend) het was alleen de vraag of ik het ook kon. Met andere woorden, ik wist dat we beiden top moesten zijn. Het was geen makkelijk parcours en de omstandigheden waren ook niet ideaal, maar als het goed gaat en je wint, dan heb je daar geen last van. Nee, verwacht had ik dit niet meteen, gehoopt natuurlijk wel, al had ik mijzelf niet meteen bij de favorieten gerekend. Ja, en als het dan allemaal goed uitpakt mag je tevreden zijn denk ik, en blij natuurlijk, dit is de eerste Grote Prijs die ik win.” Aldus de goedlachse winnares en, wees eerlijk, je zou voor minder.

Dressuur
Dit Concours Hippique kende niet alleen springrubrieken, maar ook de dressuurruiters en -amazones kwamen in actie, hun werkterrein lag bij de manege van de Mennoruiters, even verderop. Om ook dat allemaal bij te houden was geen doen, maar de belangrijkste uitslagen wil ik u niet onthouden: M1/M2: 1. Anneke de Boer De Tike, 2. Marijke Poelstra Hurdegaryp. Klasse Z1: 1. Roelina Lyklema Sebaldeburen, 2. Belinda Sijbesma Noardburgum. Klasse Z2/ZZ-licht: 1. Iris Sijtsma,Leeuwarden 2. Lysanne Kuiken Leeuwarden.
Door:Binne Kramer

Pony’s op CH Bergum!

BURGUM – Het heeft even geduurd, maar sinds 2015 zijn de pony’s dan toch terug op het Concours Hippique van en in Burgum. Vrijdagmorgen was het zover in de buitenbak van manege ‘it Heechhiem’ en eigenlijk was het alsof ze nooit weg waren geweest. Vroeger, enkele decennia geleden zeg maar, toen het hele CH zich afspeelde op de Markt in het centrum van Burgum, waren die pony’s een vast en zeer gewaardeerd programmaonderdeel. Nu zijn ze terug, tot tevredenheid van velen.

Foto: Binne Kramer


Bouwen en nog eens bouwen…
Voor een parcoursbouwer, en zijn helpers, is een ponyrubriek een bron van noeste arbeid. Er moet namelijk om de haverklap gebouwd worden, met andere woorden, het parcours, in casu de hindernissen, moet constant worden aangepast aan de maat van de pony’s, die loopt van A, heel klein, naar E, bijna niet te onderscheiden van een paard. Voeg daar de verschillende kwaliteitscategorieën aan toe en je komt op een formidabel aantal verschillende hoogtes van de hindernissen. Maar het was het allemaal waard op deze vrijdagmiddag tijdens het CH van Burgum.

Strijd

Waar je nooit bang voor hoeft te zijn bij een ponyrubriek is dat er geen strijd is. De jongelui zorgen er wel voor dat er spanning is, ze gaan ervoor, ze willen allemaal winnen, al is dat natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. Parcoursbouwer Wietse van der Velde, hij bouwt in Burgum al parcoursen zolang het CH bestaat heb ik de indruk, heeft ook deze keer in de mooie ruime buitenbak van manege ‘It Heechhiem’ een parcours gestoken dat enerzijds recht doet aan de kennis en kunde van de ruiters en amazones en anderzijds aan wat een pony kan en niet kan. Het zijn met andere woorden, eerlijke parcoursen waarbij een appèl wordt gedaan aan de durf en het lef van de deelnemers. Ze worden niet voor onmogelijke opgaven gesteld, maar om te winnen moeten ze wel alles uit de kast halen. Sport zoals sport bedoeld is dus. En daardoor is het genieten voor de liefhebbers. Die, de toeschouwers dus, zijn nog niet in groten getale aanwezig, maar het is voor velen een gewone werkdag en niet iedereen kan zomaar even naar het CH komen kijken. Druk is het dus niet, gezellig wel. Ik meld mij bij CHBurgum-voorzitter Syta Bouius en dat betekent dat ik twee tellen later met koffie in de hand sta. Lang hebben we niet de tijd, het programma begint en ik zoek een plekje aan de binnenkant van het hek. Van de zon heb ik vooralsnog geen last, maar toch valt het weer alleszins mee: het droog en dat is al heel wat als de verwachtingen spreken van ‘bakken water’.

Wedstrijd
De eerste categorie is de B/B-B/C waarin slechts twee combinaties aan het vertrek komen. Yvette Ziel met Nansum wint, voor Hannah Hoekstra met Pinto. De volgende rubriek, dat is het tweede parcours voor de beide eerder genoemde deelnemers, geeft een omgekeerd beeld: nu wint Hannah Hoekstra en wordt Yvette Ziel tweede. Mooi eerlijk verdeeld dus. Dan de tweede rubriek, de klasse B/D-B/E, gevuld met acht combinaties. Voor het goede begrip: B is de mate van gevorderdheid zeg maar, D en E gaan over de maten van de pony’s. Winnaar in deze klassen wordt Ylona Risselada met Romantic Bounty, voor Rick van der Wal met Gentleman en de derde stek is voor Sytske de Jong met Lenny. Er wordt, voor de niet-ingewijden, gesprongen op fouten, elke fout betekent vier strafpunten en op stijl. Dat laatste betekent dat de jury beoordeelt hoe iemand rijdt. Daar moet je deskundige  voor zijn om dat te kunnen beoordelen, maar ik twijfel geen moment aan de deskundigheid van de dames en heren in de jurybus.
rubriek B/D-BE (tweede parcours)Hier is de eerste plaats voor Zenna Dingelhoff met Favorite’s Lancelot, voor Lodewijk Kooistra met Chance or Not en Rick van der Wal met Gentleman.

BB/D-BB/E   
In deze categorie gaat de eerste prijs naar Tineke Heddema op met No Mercy. Daarna is het tijd voor de klasse Lt/mZ categorie C/D/E. In de klasse L/B-L/C wint Jan de Boer op Rocky B het eerste parcours en is de winst in het tweede parcours voor Gerbrich de Boer op Nielands Lynn. De categorie L/D-L/E is een in het eerste parcours een prooi voor Jan de Boer, nu op Kantje’s Freek, terwijl Pietrix de Vries op Orchid’s Exel het tweede parcours in haar voordeel beslecht.

M/C-M/D-M/E
Deze rubriek is gestoffeerd met zeven combinaties en in het eerste parcours gaat de winst naar Lisa Minkema op Vitanaleva SAG. Het tweede parcours wordt gewonnen door Tineke Heddema op Susie 30. De rubriek Z/C-Z/D-Z/E kent vier deelnemende combinaties en daarvan wint Hilde Veenstra op Kentucky de eerste prijs in beide parcoursen, een knappe prestatie. Deze pony-rubrieken waren het aanzien meer dan waard en het valt te hopen, zeker voor de deelnemers, dat ze volgend jaar opnieuw kunnen inschrijven voor dit Concours Hippique in Burgum.

Door: Binne Kramer